九叹

九叹原文：

蓬莱山上白云宫，彷佛仙家遇赤松。岁改不妨瑶草绿，春来又见小桃红。丹砂曾问容成子，玉液真传白兔翁。欲把青囊与君说，年来万虑巳成空。
来日短短去日多，百龄悠悠易蹉跎。事亲不可得而久，日短心长知奈何。帘前白日閒来度，强半光阴夜中去。长日须教十二时，时时好在承颜处。游宦因兹想故乡，铜鱼山色对高凉。家临电白城头树，走马别来凡几霜。忆昨西台著绣衣，今为花县亦忘机。寥寥廨宇秋灯下，海阔天遥有梦归。
子弟可不慎，慎在选师友。师友必良德，中才可进诱。
华阳观里仙桃发，把酒看花心自知。争忍开时不同醉，明朝后日即空枝。
美酒樽中置千斛，载妓随波任去留。
一点忠忱无处输，与滔滔者走危途。新声感泣尚书客，破镜传盟公主奴。流散莫非中泽雁，死亡谁是首邱狐。平生师友多黄土，吞哭何曾奠束刍。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
芳径层峦百鸟啼，芝廛兰畹自成蹊。仙舟倒影涵鱼藻，画栋销香落燕泥。淑景晴薰红树暖，蕙风轻汎碧丛低。冈头醉梦俄惊觉，歌吹谁家在竹西。

九叹拼音解读：

péng lái shān shàng bái yún gōng ，páng fó xiān jiā yù chì sōng 。suì gǎi bú fáng yáo cǎo lǜ ，chūn lái yòu jiàn xiǎo táo hóng 。dān shā céng wèn róng chéng zǐ ，yù yè zhēn chuán bái tù wēng 。yù bǎ qīng náng yǔ jun1 shuō ，nián lái wàn lǜ sì chéng kōng 。
lái rì duǎn duǎn qù rì duō ，bǎi líng yōu yōu yì cuō tuó 。shì qīn bú kě dé ér jiǔ ，rì duǎn xīn zhǎng zhī nài hé 。lián qián bái rì jiān lái dù ，qiáng bàn guāng yīn yè zhōng qù 。zhǎng rì xū jiāo shí èr shí ，shí shí hǎo zài chéng yán chù 。yóu huàn yīn zī xiǎng gù xiāng ，tóng yú shān sè duì gāo liáng 。jiā lín diàn bái chéng tóu shù ，zǒu mǎ bié lái fán jǐ shuāng 。yì zuó xī tái zhe xiù yī ，jīn wéi huā xiàn yì wàng jī 。liáo liáo xiè yǔ qiū dēng xià ，hǎi kuò tiān yáo yǒu mèng guī 。
zǐ dì kě bú shèn ，shèn zài xuǎn shī yǒu 。shī yǒu bì liáng dé ，zhōng cái kě jìn yòu 。
huá yáng guān lǐ xiān táo fā ，bǎ jiǔ kàn huā xīn zì zhī 。zhēng rěn kāi shí bú tóng zuì ，míng cháo hòu rì jí kōng zhī 。
měi jiǔ zūn zhōng zhì qiān hú ，zǎi jì suí bō rèn qù liú 。
yī diǎn zhōng chén wú chù shū ，yǔ tāo tāo zhě zǒu wēi tú 。xīn shēng gǎn qì shàng shū kè ，pò jìng chuán méng gōng zhǔ nú 。liú sàn mò fēi zhōng zé yàn ，sǐ wáng shuí shì shǒu qiū hú 。píng shēng shī yǒu duō huáng tǔ ，tūn kū hé céng diàn shù chú 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
fāng jìng céng luán bǎi niǎo tí ，zhī chán lán wǎn zì chéng qī 。xiān zhōu dǎo yǐng hán yú zǎo ，huà dòng xiāo xiāng luò yàn ní 。shū jǐng qíng xūn hóng shù nuǎn ，huì fēng qīng fá bì cóng dī 。gāng tóu zuì mèng é jīng jiào ，gē chuī shuí jiā zài zhú xī 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

九叹相关翻译

①悲风：凄厉的寒风。扬其波：掀起波浪。此二句比喻环境凶险。
（6）纤尘：微细的灰尘。
⑴悯：怜悯。这里有同情的意思。
③啼鸟：鸟的啼叫声。

九叹相关赏析

昔拟栩仙人王云鹤赠予诗云：“寄与闲闲傲浪仙，枉随诗酒堕凡缘。黄尘遮断来时路，不到蓬山五百年。”其后玉龟山人云：“子前身赤城子也。”予因以诗寄之云：“玉龟山下古仙真，许我天台一化身。拟折玉莲闻白鹤，他年沧海看扬尘。”吾友赵礼部庭玉说，丹阳子谓予再世苏子美也。赤城子则吾岂敢，若子美则庶几焉。尚愧辞翰微不及耳。因作此以寄意焉。

日射云间五色芝，鸳鸯宫瓦碧参差。西山晴雪入新诗。焦土已经三月火，残花犹发万年枝。他年江令独来时。

作者介绍

聂冠卿 （988—1042）字长孺，歙州新安（今安徽省歙县）人。嗜学好古，手不释卷；尤工诗。大中祥符五年（1012）进士，庆历元年以兵部郎中知制诰拜翰林学士，召试学士院，校勘馆阁书籍。迁大理寺丞。预修景祐广乐记，特迁刑部郎中。奉使契丹，契丹主慕其文词，礼遇甚厚。累官昭文馆，兼侍读学士。告归，卒。冠卿著有《蕲春集》十卷，不传。有多丽词一首，才情富丽，盖北宋慢词始于此篇，在词史上有重要地位。见《能改斋漫录》卷十六。有《宋史本传》传于世。